Europejska Wspólnota Energii Atomowej

Europejska Wspólnota Energii Atomowej

EURATOM, zwany również Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, to jedna z dwóch europejskich wspólnot, powstałych po podpisaniu 25 marca 1957 roku traktatów rzymskich. Drugą była Europejska Wspólnota Gospodarcza. Historia tych organizacji związana jest z historią innej, europejskiej wspólnoty, która z nich powstała, a mianowicie Unii Europejskiej.

Obie posiadały kilka instytucji, w przypadku Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej były to w tym Zgromadzenie Parlamentarne, Komisja oraz Rada Ministrów Euratomu. W przypadku Wspólnoty Europejskiej wszystkie jej organy zostały połączone z instytucjami Unii Europejskiej po podpisaniu traktatu w 1967 roku. Co ciekawe, traktat ustanawiający EURATOM nadal obowiązuje, ponieważ wspólnota nie połączyła się z UE, zachowując swoją odrębność.

EURATOM został założony przez sześć, europejskich krajów: Włochy, Niemcy, Francję, Belgię, Holandię oraz Luksemburg. Głównym celem, przyświecającymi stworzeniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej była współpraca, związana z rozwojem energii atomowej o charakterze pokojowym. Państwa miały połączyć swoje przemysły atomowe i uwspólnić rynek. Wspólnota miała przyczynić się także do polepszania standardów życia w krajach założycielskich i członkowskich. Cel ten miał być realizowany poprzez umożliwianie rozwoju technik nuklearnych oraz rozwój badań w tej dziedzinie. Ujednolicenie kwestii, związanych z kontrolą radiologiczną miało z kolei przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa. Każde państwo musiało przyjąć ustanowione normy, dotyczące energii atomowej w wielu sferach, w tym w szkolnictwie i kształceniu.

W roku 2007 dokonano oceny szans powziętych celów. Komisja Europejska stwierdziła, że dalsze funkcjonowanie organizacji może przynieść Europie wiele korzyści. Skupiono się zwłaszcza na profitach, wynikających z rozwoju badań nad energią atomową, nadzorem oraz ochroną zdrowia.

Obecnie Komisja zachęca kraje członkowskie do dalszych badań, związanych z energią jądrową. Wspiera wszelkie inicjatywy, które mają na celu rozpowszechnianie wiedzy na temat tej technologii. Poza wsparciem, Komisja zapewnia także niezbędne instalacje oraz dostęp do paliw. Obowiązywanie traktatu pozwala nam również na zyskanie pewności, że materiały jądrowe nie zostaną wykorzystane do innych celów niż te, przyjęte przez kraje członkowskie. Nad realizacją postanowień traktatu czuwa bowiem 300 wykwalifikowanych inspektorów.