Historia Unii Europejskiej

Historia Unii Europejskiej

Unia Europejska powstała w 1993 roku po podpisaniu traktatu w Maastricht. Jako wspólnota międzynarodowa funkcjonuje zaś od 1 grudnia 2009 roku na mocy Traktatu Lizbońskiego.

Jej poprzedniczkami były trzy podobne organizacje, które zapoczątkowały ideę integracji europejskiej. Narodziła się ona niedługo po II wojnie światowej. Już w 1952 roku powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali, będąca pierwszą organizacją, zwracającą uwagę na potrzebę integracji w powojennej Europie.

Europejska Wspólnota Węgla i Stali

Ta ponadnarodowa wspólnota miała na celu szerzenie idei integracji w kwestii gospodarczej, a dokładniej zwiększenie zatrudnienia oraz wzrost gospodarczy w zakresie tworzenia wspólnego rynku dla trzech produktów, wymienionych w nazwie. EWWiG założyło sześć, europejskich państw: Niemcy, Belgia, Francja, Luksemburg, Holandia i Włochy. Organizacja działała w oparciu o cztery instytucje. Organem wykonawczym była Wysoka Władza, do której należeli przedstawiciele krajów członkowskich. Składała się ona z 9 członków. Niemcy, Francja i Włochy mieli po dwóch przedstawicieli, a Luksemburg, Belgia i Holandia po jednym.

Kolejnymi organami EWWiS były Zgromadzenie oraz Rada Ministrów, której zadaniem było podejmowania kluczowych decyzji. Za władzę sądowniczą uznawało się Trybunał Sprawiedliwości. Kraje członkowskie postanowiły dalej krzewić ideę integracji i sześć lat po powołaniu organizacji stworzyły dwie kolejne: Euratom oraz Europejską Wspólnotę Gospodarczą.

Euratom i Europejska  Wspólnota Gospodarcza

Europejska Wspólnota Energii Atomowej, znana również jako Euratom, powstała w 1957 roku na mocy traktatów rzymskich. Państwa założycielskie postawiły przed sobą kilka celów. Przede wszystkim zamierzały współpracować w dziedzinie rozwijania się najnowszych technologii amonowych i jądrowych. Poza tym stawiały również na rozwój badań w tym zakresie oraz tworzenie przemysłu nuklearnego. Kolejnymi zadaniami była poprawa jakości życia w państwach członkowskich oraz swobodny przepływ ekspertów i specjalistów.

Wspólnota Europejska

Nieco później, w 1958 roku, została powołana do życia Wspólnota Europejska. To właśnie ona mianowała nowoczesną gospodarkę motorem napędowym procesów integracyjnych, co stanowiło podwaliny dla kluczowych zadań Unii Europejskiej. W celu realizowania przez Wspólnotę Europejską postawionych przed nią zadań, powołano odpowiednie instytucje i organy. Władza wykonawcza spoczywała w rękach Komisji, zajmującej się również czynnościami legislacyjnymi. Największe kompetencje posiadała Rada Ministrów, składająca się z przedstawicieli krajów, należących do wspólnoty. Odpowiednikiem parlamentu było Zgromadzenie, posiadające uprawnienia opiniodawcze. Dla dopełnienia powołano również władzę sadowniczą, czyli Trybunał Sprawiedliwości.

Traktat Lizboński

W 2007 roku podpisany został Traktat Lizboński, dokonujący wiele zmian w prawie, dotyczącym organizacji unijnych, nadając tym samym Unii Europejskiej osobowość prawną. Wraz z wejściem w życie traktatu, w 2009 roku, Wspólnota Europejska przestała istnieć. Jedyną organizacją, która zajmuje się propagowaniem szeroko pojętej integracji na naszym kontynencie jest obecnie Unia Europejska. Obecnie należy do niej 28 krajów, kilka kolejnych ma z nią podpisane porozumienia, ale formalnie nie należą do wspólnoty. Polska jest członkiem Unii Europejskiej od 2004 roku.