Hymn Unii Europejskiej
Oficjalnym Hymnem Europy od 1972 roku jest kantata finałowa IX symfonii Ludwiga van Beethovena, znana również jako "Oda do radości". Kompozytor w latach 1817-1823 stworzył muzykę do wiersza Schillera, powstałego w 1785 roku. Hymn odgrywany jest jednak w postaci instrumentalnej. Wersja ta została stworzona przez Herberta von Krajana. Napisał on aranżację na fortepian, instrumenty dęte oraz orkiestrę symfoniczną, którą gra się do dziś.
Dlaczego było to niezbędne?
Było to związane z koniecznością oficjalnego przyjęcia jednej wersji językowej lub przetłumaczenia hymnu na wiele języków, co byłoby utrudnione. Wersja instrumentalna jest z kolei zrozumiała dla każdego i każdy może dołączyć do niej słowa we własnym, rodzimym języku. Nawet bez tekstu melodia hymnu brzmi podniośle i jednocześnie optymistycznie.
Wystosowanie propozycji przyjęcia "Ody do radości" jako Hymnu Europy miało miejsce w 1971 roku. Inicjatorem było Zgromadzenie Parlamentarnego Rady Europy. Komitet Ministrów Rady Europy zaakceptował tą decyzję w kolejnym roku. Debiut Hymnu miał miejsce w 1972 roku. Odegrano go w Dniu Europy.
Nieco później, w 1986 roku, symfonię przyjęła jako swój hymn także wspólnota europejska. Gdy w 1993 roku powstała Unia Europejska, również stała się jej hymnem. Od tego czasu zarówno Rada Europy jak i Unia Europejska posiadają ten sam hymn. Dzielą również wspólną europejską flagę.
Oda do radości jest grana co roku 9 maja, kiedy obchodzony jest Dzień Europy. Poza tym, hymn odgrywany jest w przypadku wszelkich uroczystości unijnych.
Dlaczego wybrano właśnie ten utwór?
"Oda do radości" szybko stała się jednym z symboli nie tylko Unii Europejskiej, ale i całej Europy, ponieważ doskonale wpisuje się w ideę integracji i jednoczenia. Nawet wersja instrumentalna stanowi wyrażenie dążenia do wolności, suwerenności oraz solidarności krajów. Warto wiedzieć, że wprowadzenie hymnu Europy i Unii Europejskiej nie ma na celu zastępowania nim narodowych hymnów poszczególnych państw. Z założenia ma on stanowić pieśń jednoczącą, podkreślającą wspólne wartości.